සුබ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා!!!

මිත්‍රත්වය...

ඊට යෝග්‍ය පසුතලයක විනා
වෙනත් කිසිම තැනක නොවැඩෙන
සුසිනිඳු පුෂ්පයක්..................


මම වාසනාවන්තයි...
ඒ පුෂ්පයේ සුවඳ
සැමදාම මගේ ළඟ...............


ඒ මිත්‍රත්වයේ පුෂ්පය
හැමදාම සුවඳවත්ව තියාගන්නයි
මේ පැතුම...............


මේ නිසඳැස මගේ නිර්මාණයක් නම් නෙවෙයි. ඒත් ලස්සන හින්දා බ්ලොග් එකට ලියන්න හිතුවා. ලස්සන විතරක් නෙවෙයි. ඒ නිසඳැස හරිම අර්ථවත්...

වැස්ස...

මම මේ නිසඳැස දැක්කේ අපේ ස්කූල් එකේ බිත්තියක තිබිලා. ඉතින් ඒක බ්ලොග් එකට ලියන්න තරම් ලස්සන එකක් කියලා හිතුන නිසයි මේ ලියන්නේ. ඔයාලම කියවලා බලන්නකෝ.


"මිනිස්සුන්ගේ හිත් ඇතුළේ
දැල්වෙන ගිනි නිවන්න
වැහි බින්දුවකට පුළුවන් නම්,...
අපි ඔක්කොම වැස්සක් වෙන්නම්!"

කියන්නට අවසරයි!...(1 කොටස)

දුව හොඳට ඉගෙන ගෙන ඩොක්ටර් නෝනා කෙනෙක් වෙන්නම ඕන...

"අම්මා, මම හෙට ඉස්කෝලේ යනවා නේද?".සිඟිති කටහඬක් ගෙය තුළින් නික්මිනි.ඒ මිනෝලිය. තම මවගෙන් මෙසේ විමසන ඇය බලාපොරොත්තු රාශියක් පොදි බැඳ ගෙන තම පාසල් දිවිය ඇරඹීමට සූදානම්ව සිටියාය. "ඔව් දුවේ" මිනෝලිගේ මව එසේ පැවසුවේ උතුරා ගිය දරු සෙනෙහසින් යුතුවය. මිනෝලිගේ පියා නැතිවූ දා සිටම ඇගේ මව ධෛර්ය‍යෙන් යුතුව සමාජයට මුහුණ දෙමින් තම දියණියව කවදා හෝ සමාජ තැනකට ගෙන යාමේ දීර්ඝ ගමන හෙට පාසලේදී ආරම්භ වන බව මව දැන සිටියාය.
උදෑසන එළඹිනි."දුව, නැගිටින්න.අද තමයි ඔයා මුලින්ම ඉස්කෝලේ යන දවස"මව පැවසුවේ තද නින්දේ සිටි මිනෝලිව කූද්දමිනි. "ඉස්කෝලේ......." කියමින් තම නිදිබර දෑස් පිහිදමින් මිනෝලි ඇ‍ඳෙන් බිමට බැස්සේ සතුටින් ඉපිලී යමිනි.පාසලේ අලුත් නිල ඇඳුම ඇඳගැනීමටත්, අලුත් සුදෝසුදු සපත්තු දැමීමටත් මෙතෙක් කලක් ඇය ඇඟිලි ගනිමින් සිටි අවස්ථාව අද උදා වී ඇත."අම්මා, මම ලෑස්තියි. අනේ! ඉක්මනට යමුකෝ" කියමින් ඇය මවගේ ඇ‍ඟේ දැවටුණාය."හරි, අපි යමු. හැබැයි ඊට කලින් ඔයා බුදුසාදුට වැඳලා යන්න ඕන."මව කීවේ ගෙයි කොනක සූදානම් කර තිබූ බුදු පහන දල්වමිනි."හරි අම්මා" කියමින් මිනෝලි බුදු පිළිමයට වැන්ඳාය.මිනෝලිගේ මවද බුදු පිළිමයට වැන්ඳේ දහසක් ප්‍රාර්ථනා තම සිතේ තබා ගෙනය."දුව, ඔයා හොඳට ඉගෙන ගෙන ඩොක්ටර් නෝනා කෙනෙක් වෙන්නම ඕනි, හරිද?" මව එසේ පවසද්දී මිනෝලි නිහඬව සිටියත් ඈ ඒ සියල්ල හොඳින් සිතට ගත්තාය.අනතුරුව ඇය දිව ගොස් ආච්චිටත්, නැන්දාටත් වැන්ඳාය.ඇයට තම පියා නැති අඩුව නොතේරුනත් මේසය මත තබා තිබූ පියාගේ ඡායාරූපය ළඟට ගොස් ගාථාව කියා වැන්ඳ ඇය මවටද ගාථාව කියා වැන්ඳාය. දෑසට කඳුළු නැඟුන මුත් මව ඒවා සඟවාගත්තේ මිනෝලිට නොපෙනෙන පරිද්දෙනි.
"අපි යමුද? අම්මා." මිනෝලි එසේ විමසමින් ගෙයින් පිටතට ආවාය."කිරිබත් කාලා මට නිදිමත හැදෙයිද දන්නේ නෑ" සැබැවින්ම නිහඬ ළමයෙක් වුවද හිතේ සතුටට පාසලට යන මාවතේ ඇය තම මවත් සමඟ දොඬමළු වූවාය.
මිනෝලිගේ පාසලේ පළවෙනි දවස ගැන තොරතුරු අපි ඊළඟ කොටසින් බලමු...

සඳ නැග ආ දා...

දවස එළිය කළ හිරු රැස්
කෙමෙන් වියැකී ගොසින් ය...
සිසිල් මඳ නළක් හමා එද්දී
අහස ආලෝකයෙන් නහවන්නට
නැග ආ පුන් සඳ
අද මා දිවියත්
ආලෝකමත් කරාවිද?...
සුසුම් හෙලමින් එදින එන තුරු
මඟ බලා සිටිමි...
-Kreet-

හැපි බර්ත් ඩේ!

කොහොමද ඉතින්? ආ...ඔන්න අහගන්න.
                      "හැපි බර්ත් ඩේ ටූ මී!
                       හැපි බර්ත් ඩේ ටූ මී!
                       හැපි බර්ත් ඩේ ඩිය(ර්) Kreet!
                       හැපි බර්ත් ඩේ ටූ මී!"
ඉතින් ඔන්න එකායි!...දෙකායි!...පහළවයි!...කියලා Kreet ට අවුරුදු 15කුත් වුණා. මට ඉතින් විෂ් කරන්න කවුරුත් නැති හින්දා මමම විෂ් කරගත්තා.හැබැයි ඉතින් අද නම් නෙවෙයි බර්ත් ඩේ 1.ඊයේ... දැන් ඉතින් "කොහෙද යන්නේ?" කියලා ඇහුවොත්,"වයසට" කියලා තමා කියන්න තියෙන්නේ.
-Kreet-

කියන්නට අවසරයි,...

ඉතින් යාළුවනේ, මමත් හිතුවා කතාවක් ලියන්න. ඒ ගැන ඔයාලා මොනවා කියයිද දන්නේ නෑ. ඒ වුණාට හැම දාම මගේ ජීවිතේ අත්දැකීම්නේ මම ඔයාලට කියන්නේ. හැම දාම කියන්න තරම් අත්දැකීම් ගොඩක් තාම මට නම් නැහැ. ඒ නිසා මම කතාවක් ලියන එක හොඳයි නේද? කතාවේ නම තමයි...ම්..........

                                      කියන්නට අවසරයි,...

හොඳද? මම ලියන්නේ නම් "මිනෝලි" කියලා ළමයෙකුගේ කතාවක්. නම්, ගම් සියල්ල මන:කල්පිතයි. (වචනේ බර වැඩියි නම් , ඒකේ තේරුම තමයි ඔක්කොම මගේ හිතේ මැවුනු දේවල් කියන එක.) කතාව ගැන පොඩි හැඳින්වීමක් කළොත්, මිනෝලි කියන්නේ ගොඩක් අහිංසක ඒවගේම ගුණයහපත් ගැහැණු ළමයෙක්.එයා තාම ඉගෙන ගන්නවා. ඉතින් එයාගේ තාත්තා නම් ජීවතුන් අතර නැහැ. අම්මයි, පවුලේ අනිත් අයත් එක්ක තමයි එයා ජීවත් වෙන්නේ. එයා ගොඩක් දක්ෂයි. ඒ නිසාම එයාට ගොඩක් ඉරිසියාකාරයන්ට මුහුණ දෙන්න වෙනවා. හැලහැප්පීම් මත ගෙවෙන එයාගේ ජීවිතේ අන්තිමේදි..............අපොයි! මම මෙහෙම මුළු කතාවම ගානක් නැතුව ඔයාලට කියයි.හරි...හරි...කතාවේ ඉතුරු ටික දැන ගන්න ඕන නම් දිගටම මාත් එක්ක ඉන්න. ඒවගේම මම ලියන කතාව ඉදිරියට සාර්ථකව ගෙනියන්න නම්, මට ඔයාලගේ අදහසුත් ගොඩාක් වැදගත් වේවි.ඒ නිසා දිගටම මාත් එක්ක රැ‍‍ඳෙන ගමන් මගේ කතාව ගැන ඔයාලට හිතෙන දේ, ඒවගේම මගේ වැරදි අඩුපාඩු ලියලා දාන්නත් අමතක කරන්න එපා.